"No mum, no dad. My heart pain."
Blijf op de hoogte en volg Sanne
22 November 2015 | India, Haiderabad
"No mum, no dad. My heart pain. But I am happy. I have two sisters". Dit is wat Ramu, een jongen van het project, tegen ons zei wanneer we zijn ouders herdachten. We hebben deze twee weken veel meegemaakt, we leren het Don Bosco leven beter en beter van binnenuit kennen.
Divali, het feest waar we al een maand naar uitkeken, was dan eindelijk daar. Het feest van het licht. Hehe, eindelijk mochten we die verdomde lichtbakjes gebruiken! Maar wauw, wat is dat een mooi gezicht. De straat was omgetoverd tot een paradijs van lichtjes, mooie kleuren en oprecht vrolijke jongens. De kok van het project leende ons mooie sari’s uit. Dit werd door alle jongens afgeraden, vanwege onze dansen, maar die dansen hebben we gerocked! Het feest werd gesponsord en begon dan ook met heerlijk eten (helaas is proeven voor jullie niet mogelijk, jammer joh). Traditiegetrouw werden de lichtbakjes (met olie), waar het hele huis en de straat mee versierd waren, aangestoken. Wij kregen de eer om dit te doen, omringd en achtervolgd door fotograferende jongens. Tijdens het programma werd er door de jongens gezongen en gedanst, en deden wij mee met hun dans. We waren zo trots op de jongens.
Some Crackers?! Jaja, we hebben het hier over vuurwerk! Hoe vuurwerk afsteken hier in India gaat, kan je je geen verbeelding van maken. Met het pakketje vuurwerk in hun linkerhand en rond de voeten, steken ze met hun rechterhand hun eigen vuurwerk aan aan het nog brandende vuurwerk van een ander. Ook het aansteken van andermans vuurwerk is voor hun een veelvoorkomende en goede grap! Het vuurwerk vloog ons dus letterlijk om de oren, voor de voeten, boven ons hoofd en overal waar je je maar bedenken kan.
Dag twee van Divali was helaas voor het project gecanceled. Dit konden wij natuurlijk niet laten gebeuren, dus hebben we samen met de brother een avondprogramma georganiseerd. Boven op de shelter-home is een zaaltje dat hiervoor gebruikt kon worden. We hebben deze avond allemaal ‘party-games’ gespeeld en afgesloten met freestyle dancing, waarbij zelfs brother helemaal uit zijn plaat ging. Tijdens deze avond zijn overal om ons heen crackers te horen (en nee, dit zijn geen kleine beschaafde legale knalletjes) en valt plotseling de elektriciteit uit. Allemaal verstoringen van het programma zou je denken, maar nee: Hier in India maakt dit allemaal geen bal uit. Mondelinge aanwijzingen worden gerust meerdere keren herhaald en binnen no-time is er een alternatieve lichtbron gevonden: Let’s do this
Ons reisverslag is geen reisverslag zonder ons stukje mass. Inmiddels hebben we er nog meer mass-uren op zitten. Zelfs zoveel dat onze eerste tactiek niet meer voldoende is (water in ons gezicht gooien). Maarr.. We zouden ons niet zijn, als wij niet al een nieuwe tactiek hadden ontwikkeld. Namelijk, wanneer wij weer in slaap vallen tijdens de mass, knijpen we in elkaars hand, net zolang tot we weer wakker zijn. Dit werkt nog 100 keer beter.
Helaas hebben de jongens nog geen goede tactiek bedacht. Hoe wij hier achter komen? Ze vallen omdebeurt knikkebollend in slaap. Dan zie je zomaar 12 ruggetjes voorovergebogen op de grond liggen, en dat in kleermakerszit.
Childrensday/ Mela in Ramanthapur: Voor deze viering kwamen alle projecten bij elkaar op het grote Ramanthapur. Dat alleen al was een feest, want wij kenden ineens zo’n 250 boys bij elkaar. Ze hadden het buiten weer tot een paradijsje omgetoverd. Terwijl het langzaam donker werd, hielp een lieve vrouw ons in onze sari’s en maakte iedereen zich klaar voor het feest. Wij hadden de dagen ervoor hard geoefend met de jongens, we kenden 4 dansen en hadden een skit gemaakt (toneelstukje op muziek). De jongens raakten zelf ontroerd van onze skit, omdat dit ging over het dromen dat je nog een moeder hebt en dit is een realistische droom voor velen van hen. Helaas werd dit alles gecanceld.. Maarrrr: Onze boys hadden stiekem voor ons geregeld dat we aan het einde van het programma toch nog mochten dansen, als verrassing! Daar stonden we dan, dansend in onze sari's met 7 jongens om ons heen. Het publiek joelde en alle mondjes vielen open van verbazing. "Die houten Klaas'en dansen? Het leken wel Indiers!"
Op de terugweg gingen we samen met al onze Bhoiguda-boys met de lokale bus naar huis. Dit was echt genieten, omdat dit voor de jongens een van de weinige momentjes van vrijheid is.
De Indiase winter is begonnen. Wat houdt dit dan precies in? Dat de jongens dikke truien dragen, ze allemaal bibberen en echt iedereen ‘is heaving a cold or fever’. Ohja, de temperatuur overdag is trouwens 25 en ’s avonds 16 graden.
The shelter-life: Nu Divali voorbij is, brengen we elke dag door in the shelter-home. De kinderen kunnen hier vaak slecht Engels. Één van de dingen die wij dan ook doen is Engelse les geven, onder andere door middel van het maken van posters. Deze geven we samen vorm en kleur en hangen we uiteindelijk op aan de muur. Het is heel erg leuk om te zien dat deze kinderen net van de straat komen, maar door deze activiteiten echt rustiger worden.
Er zijn kinderen in de shelter die niet kunnen praten, waarvan sommige ook niet kunnen horen. De oorzaken hiervoor zijn niet altijd bekend, maar er zijn geen faciliteiten om met dit probleem om te gaan. Inmiddels hebben we het alfabet in gebarentaal aangeleerd gekregen, waardoor we dit ook weer aan deze kinderen kunnen leren en zo beter met ze kunnen communiceren.
Over de kinderen in het algemeen: Ze zijn zo zelfredzaam en vanaf 5 jaar doen ze bijvoorbeeld hun eigen was (zie foto).
Zoals jullie kunnen lezen, hebben wij het nog altijd enorm naar onze zin. Wij zullen dan ook lekker door blijven huppelen. Hele dikke knuffel aan iedereen thuis van deze leergierige jonge dames!
P.S. Watch out! Geleerde Indiase theorieen:
1. Van kauwgom krijg je zwarte tanden
2. Van touwtje springen wordt je langer
3. Van het drinken van het water in Nampally wordt je 'black'
4. Last but not least: Indiers weten altijd alles :)
P.S.2
Bedankt voor alle reacties! Hier worden we erg blij van :)
Divali, het feest waar we al een maand naar uitkeken, was dan eindelijk daar. Het feest van het licht. Hehe, eindelijk mochten we die verdomde lichtbakjes gebruiken! Maar wauw, wat is dat een mooi gezicht. De straat was omgetoverd tot een paradijs van lichtjes, mooie kleuren en oprecht vrolijke jongens. De kok van het project leende ons mooie sari’s uit. Dit werd door alle jongens afgeraden, vanwege onze dansen, maar die dansen hebben we gerocked! Het feest werd gesponsord en begon dan ook met heerlijk eten (helaas is proeven voor jullie niet mogelijk, jammer joh). Traditiegetrouw werden de lichtbakjes (met olie), waar het hele huis en de straat mee versierd waren, aangestoken. Wij kregen de eer om dit te doen, omringd en achtervolgd door fotograferende jongens. Tijdens het programma werd er door de jongens gezongen en gedanst, en deden wij mee met hun dans. We waren zo trots op de jongens.
Some Crackers?! Jaja, we hebben het hier over vuurwerk! Hoe vuurwerk afsteken hier in India gaat, kan je je geen verbeelding van maken. Met het pakketje vuurwerk in hun linkerhand en rond de voeten, steken ze met hun rechterhand hun eigen vuurwerk aan aan het nog brandende vuurwerk van een ander. Ook het aansteken van andermans vuurwerk is voor hun een veelvoorkomende en goede grap! Het vuurwerk vloog ons dus letterlijk om de oren, voor de voeten, boven ons hoofd en overal waar je je maar bedenken kan.
Dag twee van Divali was helaas voor het project gecanceled. Dit konden wij natuurlijk niet laten gebeuren, dus hebben we samen met de brother een avondprogramma georganiseerd. Boven op de shelter-home is een zaaltje dat hiervoor gebruikt kon worden. We hebben deze avond allemaal ‘party-games’ gespeeld en afgesloten met freestyle dancing, waarbij zelfs brother helemaal uit zijn plaat ging. Tijdens deze avond zijn overal om ons heen crackers te horen (en nee, dit zijn geen kleine beschaafde legale knalletjes) en valt plotseling de elektriciteit uit. Allemaal verstoringen van het programma zou je denken, maar nee: Hier in India maakt dit allemaal geen bal uit. Mondelinge aanwijzingen worden gerust meerdere keren herhaald en binnen no-time is er een alternatieve lichtbron gevonden: Let’s do this
Ons reisverslag is geen reisverslag zonder ons stukje mass. Inmiddels hebben we er nog meer mass-uren op zitten. Zelfs zoveel dat onze eerste tactiek niet meer voldoende is (water in ons gezicht gooien). Maarr.. We zouden ons niet zijn, als wij niet al een nieuwe tactiek hadden ontwikkeld. Namelijk, wanneer wij weer in slaap vallen tijdens de mass, knijpen we in elkaars hand, net zolang tot we weer wakker zijn. Dit werkt nog 100 keer beter.
Helaas hebben de jongens nog geen goede tactiek bedacht. Hoe wij hier achter komen? Ze vallen omdebeurt knikkebollend in slaap. Dan zie je zomaar 12 ruggetjes voorovergebogen op de grond liggen, en dat in kleermakerszit.
Childrensday/ Mela in Ramanthapur: Voor deze viering kwamen alle projecten bij elkaar op het grote Ramanthapur. Dat alleen al was een feest, want wij kenden ineens zo’n 250 boys bij elkaar. Ze hadden het buiten weer tot een paradijsje omgetoverd. Terwijl het langzaam donker werd, hielp een lieve vrouw ons in onze sari’s en maakte iedereen zich klaar voor het feest. Wij hadden de dagen ervoor hard geoefend met de jongens, we kenden 4 dansen en hadden een skit gemaakt (toneelstukje op muziek). De jongens raakten zelf ontroerd van onze skit, omdat dit ging over het dromen dat je nog een moeder hebt en dit is een realistische droom voor velen van hen. Helaas werd dit alles gecanceld.. Maarrrr: Onze boys hadden stiekem voor ons geregeld dat we aan het einde van het programma toch nog mochten dansen, als verrassing! Daar stonden we dan, dansend in onze sari's met 7 jongens om ons heen. Het publiek joelde en alle mondjes vielen open van verbazing. "Die houten Klaas'en dansen? Het leken wel Indiers!"
Op de terugweg gingen we samen met al onze Bhoiguda-boys met de lokale bus naar huis. Dit was echt genieten, omdat dit voor de jongens een van de weinige momentjes van vrijheid is.
De Indiase winter is begonnen. Wat houdt dit dan precies in? Dat de jongens dikke truien dragen, ze allemaal bibberen en echt iedereen ‘is heaving a cold or fever’. Ohja, de temperatuur overdag is trouwens 25 en ’s avonds 16 graden.
The shelter-life: Nu Divali voorbij is, brengen we elke dag door in the shelter-home. De kinderen kunnen hier vaak slecht Engels. Één van de dingen die wij dan ook doen is Engelse les geven, onder andere door middel van het maken van posters. Deze geven we samen vorm en kleur en hangen we uiteindelijk op aan de muur. Het is heel erg leuk om te zien dat deze kinderen net van de straat komen, maar door deze activiteiten echt rustiger worden.
Er zijn kinderen in de shelter die niet kunnen praten, waarvan sommige ook niet kunnen horen. De oorzaken hiervoor zijn niet altijd bekend, maar er zijn geen faciliteiten om met dit probleem om te gaan. Inmiddels hebben we het alfabet in gebarentaal aangeleerd gekregen, waardoor we dit ook weer aan deze kinderen kunnen leren en zo beter met ze kunnen communiceren.
Over de kinderen in het algemeen: Ze zijn zo zelfredzaam en vanaf 5 jaar doen ze bijvoorbeeld hun eigen was (zie foto).
Zoals jullie kunnen lezen, hebben wij het nog altijd enorm naar onze zin. Wij zullen dan ook lekker door blijven huppelen. Hele dikke knuffel aan iedereen thuis van deze leergierige jonge dames!
P.S. Watch out! Geleerde Indiase theorieen:
1. Van kauwgom krijg je zwarte tanden
2. Van touwtje springen wordt je langer
3. Van het drinken van het water in Nampally wordt je 'black'
4. Last but not least: Indiers weten altijd alles :)
P.S.2
Bedankt voor alle reacties! Hier worden we erg blij van :)
-
22 November 2015 - 16:48
Teja Rijpkema:
Hoi Sanne,
Nee zeg, wij hebben hier winter!!! Volgens mij vindt jij de winter daar wel prima, qua temperaturen!! Wat een prachtige kleurrijke foto's! Je zult wel opvallen met je blonde haar! Leuk hoor, en swingen kun jij wel natuurlijk. Mooie berichten, ook over wat jullie daar verder doen.
Trots op jullie!
Tutsje fan Teja. -
22 November 2015 - 17:45
Cindy:
Lieve Camille en Sanne. Wat een belevenissen weer. Jullie zien er prachtig uit in die Indiase kleding. En wat betreft het dansen?! Wordt het geen tijd voor een filmpje dames?
Ben benieuwd of jullie ook al betrokken zijn bij het op straat aanspreken van de kinderen. Heftig om ook te lezen dat sommige zelfs niet spreken of kunnen horen. Een uitdaging voor jullie. Super trots dat jullie dit kunnen ervaren!
...en bedankt voor die Indiase tips, zou het touwtje springen nog helpen voor mij?! Haha
Geniet ervan en dikke knuffels en kussen voor jullie en veel liefde voor de Indiase kinderen van ons XXXXX -
22 November 2015 - 18:35
Sanne En Camille:
Hee lieve tante, bedankt voor uw reactie! heel lief :)
Lieve mam, dankjewel voor je reactie <3 om even antwoord te geven op je vragen. De filmpjes downloaden niet:( en we hebben dit weekend voor het eerst mee gedaan aan street education maar het is niet onze prioriteit! en hahaha uhhh ik denk het niet moeke!
Hele dikke KUS van ons! -
22 November 2015 - 18:51
Fiona:
Hee lieverds,
Wat leuk om jullie zo te volgen en wat doen jullie geweldige dingen!
Ik ben heel benieuwd hoe jullie terugkomen, maar laten we het daar
nog maar even niet over hebben :)
Haha, die tips. Misschien is er nog hoop voor ons, Sanne. Gewoon veel
van dat water drinken, dan worden we vanzelf bruin.
xxxx -
22 November 2015 - 19:18
Nanda :
Ha meiden, wat leuk om te lezen! En wat hebben jullie een mooie saries zeg! Klinkt alsof jullie heel erg genieten. Hoe vonden de jongens het boekje war ik had meegeven? Ik vond het zo mooi om de foto van Paulien van het dak van Nampally te zien.
Veel liefs,
Nanda -
22 November 2015 - 19:18
Nanda :
Ha meiden, wat leuk om te lezen! En wat hebben jullie een mooie saries zeg! Klinkt alsof jullie heel erg genieten. Hoe vonden de jongens het boekje war ik had meegeven? Ik vond het zo mooi om de foto van Paulien van het dak van Nampally te zien.
Veel liefs,
Nanda -
22 November 2015 - 19:19
Michèle:
Hey buuf!
Wat een leuke dingen doen jullie daar en wat een gave nieuwe kledingstijl hebben jullie ontdekt! Geniet maar beide vd 'strenge' winter daar want hier begint het nu echt guur en koud te worden.
xx Michèle -
22 November 2015 - 20:17
Fardau:
Hee girls!
Maar weer een mooi verhaal en mooie foto's, leuk! :-D
Kus -
22 November 2015 - 22:34
Mem:
Hey Sahiti en Madhu,
Wat weer een fijn verhaal meiden!! We krijgen een steeds beter beeld van hoe het daar toe gaat in het verre Hyderabad. Aan alles merken we dat jullie genieten van jullie werk daar (en dan vooral het dansen ;). En die sari's staan jullie supermooi!!
Ik ben heel erg trots op jullie!!
Dikke tut fan mem -
23 November 2015 - 07:56
Martine:
Hi ladies,
Wat super om jullie verhalen weer te lezen! En foto's te zien! Jullie zien er erg mooi uit in de sari's! Weer mooie dingen beleefd! Ik ben echt jaloers op jullie dans verhalen; ) hoop dat we ook kunnen mee dansen als wij er zijn:):)!
Heel veel plezier weer met alles! Geniet ervan!
Liefs,
Martine -
23 November 2015 - 09:08
Georgia:
Hallo lieve meiden,
Ik ben blij dat jullie t zo naar je zin hebben!
En ik ben ook blij dat jullie met die vuurwerk actie niet gewond zijn geraakt....;-)
Leuke foto's allemaal, al zou ik nog graag een foto zien van alle brandende oliebakjes zien, lijkt me zo mooi, want Camille je weet dat ik dol ben op kaarsjes he haha!
De droger die jullie gebruiken ziet er ook bijzonder uit....
Verder vind ik jullie henna tattoo ook heel mooi.
Fijn om te horen dat de jongens zo genieten met jullie.
Ga vooral zo door!
Liefs en DiKke Knuffel XXX
Georgia & Marcel -
23 November 2015 - 20:22
Sophie:
Hee meiden,
wat een mooi en indrukwekkend verhaal weer!
Wel zwaar hebben jullie het zeg met die winter daar ;)
Hele mooie foto's, leuk om te zien!
Ga zo door!
Veel liefs uit het wel echt koude Nederland -
24 November 2015 - 17:34
Johanna:
Beste meiden,
Genoten van jullie verslag. Wat zien jullie er in Indiaase kleding prachtig uit. Fij dat jullie zoveel plezier met de jongens hebben en jammer dat er zo weinig medische zorg is voor bijvoorbeeld zien en horen.
Er zijn dus veel feestdagen voor jullie als ik dat zo lees.
Sterkte met het geven van de Engelse lessen,
Lieve groet,
Johanna -
24 November 2015 - 18:14
Lisa Postma:
Hey Camille en kleine blonde Swaan!!!
Wat goed om te lezen dat jullie zulk mooi werk doen en direct liefde terug krijgen van de boys.
Bijzonder dat als je voor hen wat doet heel direct waardering ervoor terug krijgt, lijkt me fijn en een kroontje op het mooie werk wat jullie doen. Ik vind jullie dikke toppers en ben heel benieuwd wat de reis jullie qua ontwikkeling allemaal oplevert. Het lijkt me een mega mindblowing iets, waarbij je ook gaat nadenken over waar je vandaan komt en waar je naartoe wilt.
Toppertjes, geniet, pas op jullie zelf en ga zo door met jullie goede werk!
Heel veel liefs en kusjes <3
PS: Sanne, hoeveel mensen zijn verbaasd over de witheid van je haar?!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
